Mikołaj Osikowski


Mikołaj Ignacy Osikowski, urodzony 18 grudnia 1873 roku w Skierniewicach, to postać o bogatej i złożonej biografii. Był oficerem armii rosyjskiej, a później generałem brygady Wojska Polskiego oraz Polskich Sił Zbrojnych. Jego życie było ściśle związane z wydarzeniami historycznymi, które miały miejsce w Polsce i poza nią.

Osikowski zyskał uznanie również jako zastępca senatora, gdy w 1935 roku został wybrany na to znaczące stanowisko w województwie wileńskim. Zmarł 5 czerwca 1950 roku w Kirkcaldy, pozostawiając po sobie istotny ślad w polskiej historii wojskowości.

Życiorys

Mikołaj Ignacy Osikowski przyszedł na świat 18 grudnia 1873 roku w Skierniewicach, w rodzinie Mikołaja oraz Jadwigi z domu Patkiewicz. W 1892 roku związał swoje życie z Armią Imperium Rosyjskiego, a pięć lat później, w 1897 roku, otrzymał awans na podporucznika. 1 stycznia 1909 objął stanowisko sztabskapitana w 25 Smoleńskim pułku piechoty, który w tamtym okresie stacjonował w Kozienicach.

Od grudnia 1918 roku służył w Armii Polskiej we Francji. Powrócił do kraju razem z 1 Dywizją Strzelców Polskich. 27 lipca 1919 roku został mianowany zastępcą dowódcy piechoty dywizyjnej 2 Dywizji Strzelców Polskich, a od 20 września 1919 pełnił funkcję dowódcy XXI Brygady Piechoty. W marcu 1920 ukończył VIII Kurs w Centrum Studiów Artyleryjskich, mieszczącym się w Warszawie.

1 maja 1920 roku został zatwierdzony w stopniu generała podporucznika, z datą wsteczną 1 kwietnia 1920, w grupie oficerów z byłej Armii generała Hallera. 12 sierpnia 1920 roku objął dowództwo Grupy Dolnej Wisły. Od 20 września 1920 do 1921 roku dowodził 2 Dywizją Litewsko-Białoruską, wchodzącą w skład Wojska Litwy Środkowej.

Osikowski szczególnie wyróżnił się na froncie Litewsko-Bałoruskim, gdzie 6 VI 1920 roku, w rejonie Kowali, podejmując działania ofensywne, osobistym przykładem przyczynił się do przełamania linii nieprzyjaciela. Za jego odwagę i determinację został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

We wrześniu 1921 roku na czoło stawił się jako dowódca 29 Dywizji Piechoty w Grodnie. 3 maja 1922 roku otrzymał weryfikację w stopniu generała brygady, z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 i 62. lokatą w korpusie generałów. Z dniem 31 lipca 1923 roku przeszedł w stan spoczynku.

Na emeryturze zamieszkał w majątku Karaciszki, zlokalizowanym w gminie Troki, która obecnie odpowiada wsi Kariotiškės w rejonie trockim. Później przeniósł się do Wilna. W 1935 roku, na krótko przed wyborami parlamentarnymi do Sejmu RP, został mianowany komisarzem wyborczym w okręgu nr 45.

Po kampanii wrześniowej 1939 roku Osikowski przedostał się do Francji. Tam przebywał w Ośrodku Oficerskim w Cerizay, a po przeprowadzce do Wielkiej Brytanii, od sierpnia 1940 do stycznia 1942 roku, należał do Stacji Zbornej Oficerów w Rothesay. W styczniu 1942 roku został przeniesiony w stan nieczynny.

Po zakończeniu wojny pozostał na stałe w Szkocji, gdzie zmarł 5 czerwca 1950 roku w Kirkcaldy.

Ordery i odznaczenia

Mikołaj Osikowski to osoba o znaczących osiągnięciach, odznaczona wieloma nagrodami oraz medalami za swoje zasługi. Wśród jego wyróżnień wyróżniają się następujące odznaczenia:

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5271,
  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Niepodległości,
  • Krzyż Walecznych (czterokrotnie),
  • Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie, pierwszy raz przyznany 3 marca 1928),
  • Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée” (1928).

Przypisy

  1. M.P. z 1928 r. nr 54, poz. 70 „za zasługi w dziedzinie zespolenia organizacji b. wojskowych na terenie województwa wileńskiego”.
  2. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 6.08.1928 r., s. 266.
  3. Nominacja komisarzy wyborczych. „Express Poranny”. Nr 205, s. 2, 26.07.1935 r.
  4. Komisarze wyborczy. „Kurier Warszawski”. Nr 202, s. 3, 26.07.1935 r.
  5. Rocznik Oficerski 1928, s. 880.
  6. Rocznik Oficerski 1924, s. 1406.
  7. Lista starszeństwa 1922, s. 16.
  8. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 29.05.1920 r., poz. 526.
  9. Общий список офицерским чинам русской императорской армии. Sankt Petersburg 1909, s. 209.
  10. Album-skorowidz Senatu i Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Sejmu Śląskiego. Kadencja 1935/1940, 1936, s. 199.
  11. Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, a za nimi zapewne Piotr Stawecki podali, że generał Osikowski zmarł w miejscowości „Kirkaldy”.
  12. Według kalendarza juliańskiego urodził się 6 grudnia, a według kalendarza gregoriańskiego – 18 grudnia 1873 roku. Zobacz daty nowego i starego porządku. Datę urodzenia „6 grudnia 1873 roku” podano w Spisie oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24.09.1921 r., s. 4.

Oceń: Mikołaj Osikowski

Średnia ocena:4.81 Liczba ocen:9