Konrad Okolski (powstaniec)

---

Życiorys

Konrad Okolski przyszedł na świat 11 maja 1923 roku w Skierniewicach. Pochodził z rodziny o silnych tradycjach, gdzie jego ojciec, Konrad, był doktorem i żołnierzem Legionów Polskich oraz dyrektorem Szpitala Dzieciątka Jezus. Matka, Helena z Głuchowskich, również miała wpływ na jego uformowanie. Wśród najbliższych mu osób była siostra Halina Okolska-Kaczorowska, a także narzeczona, Irena Kołodziejska, która pełniła rolę sanitariuszki w III plutonie „Felek”.

Przed II wojną światową, Konrad był aktywnym harcerzem 80. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej, która była pod przewodnictwem Tadeusza Lubańskiego. Po wybuchu wojny włączył się do działalności w Szarych Szeregach, stając się częścią Hufca Centrum Warszawskich Grup Szturmowych. Obserwując rozwój sytuacji wojennej, ukończył kurs w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”, co przygotowało go do dalszej służby.

W ramach walki o wolność, Konrad brał udział w wielu kluczowych akcjach, w tym:

• opracowywal akcję opróżniania magazynów z materiałami wybuchowymi przy ul. Pańskiej,
• wykonywał zadania podczas akcji pod Arsenałem, gdzie pełnił rolę dowódcy sekcji „Sygnalizacja”, odpowiadając za podanie sygnału o nadjeżdżającej więźniarce z Janem Bytnarem oraz za ubezpieczenie akcji od strony placu Teatralnego,
• zastępował dowódcę podczas akcji w Celestynowie, za co otrzymał wyróżnienie,
• znajdował się w grupie Sławomira Bittnera, biorąc udział w akcji Góral,
• był zastępcą dowódcy w akcji Sieczychy, w grupie „I atak”,
• brał udział w akcji Wilanów, w grupie „posterunek I”, gdzie po akcji awansował na plutonowego podchorążego,
• uczestniczył w ostrzelaniu pociągu urlopowego w akcji pod Pogorzelą,
• był zastępcą dowódcy Władysława Cieplaka w akcji Par. II (baza leśna) – Giewont.

W czasie powstania warszawskiego dowodził III plutonem „Felek” 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”. Dnia 11 sierpnia 1944 roku prowadził swój pluton w kierunku budynku szkół powszechnych na rogu ul. św. Kingi i ul. Okopowej 55a na Woli, po długotrwałej obronie budynku szkoły powszechnej przy ul. Spokojnej 13. Podczas próby przejścia przez ul. Kolską, w rejonie wytwórni asfaltu i smoły braci F. i J. Cyganów, został tragicznie ranny, a jego śmierć była wynikiem postrzału w głowę.

Jego ostatnie miejsce spoczynku to Cmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie, gdzie został pochowany w kwaterach dla żołnierzy i sanitariuszek baonu „Zośka”, obok łączniczki Anny Zakrzewskiej (ps. „Hanka Biała”), sierż. Mieczysława Olkowskiego (ps. „Miś”) oraz sierżanta pchor. Janusza Grzymałowskiego (ps. „Wrzecień”) (kwatera A20-5-18).

Konrad Okolski był dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych, a w dniu swojej śmierci otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari. Po latach, 31 lipca 2013 roku, w Muzeum Powstania Warszawskiego w Warszawie, z okazji zbliżającej się 69. rocznicy Powstania, Prezydent RP Bronisław Komorowski uhonorował rodzinę Konrada Okolskiego, przekazując im Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Upamiętnienie

Na cześć Konrada Okolskiego, powstańca, została odsłonięta specjalna tablica, która ma na celu upamiętnienie jego dziedzictwa. Uroczystość miała miejsce 11 sierpnia 1994 roku, w miejscu symbolicznym – przy ulicy Spokojnej 13. Tablica została umieszczona na ścianie budynku, który obecnie zajmuje Zespół Szkół Fototechnicznych.

---

Oceń: Konrad Okolski (powstaniec)

---