Daniel Ambroziński

---

Życiorys

Daniel Ambroziński przyszedł na świat 7 września 1977 roku, w Skierniewicach. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Koluszkach, z powodzeniem zdał maturę w Technikum Spożywczym w Łodzi. Następnie podjął studia na Wyższej Szkole Oficerskiej im. gen. Tadeusza Kościuszki oraz Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. W 2005 roku ukończył również kursy specjalistyczne, w tym wyjątkowy Ranger Course w Fort Benning w Georgii, USA, oraz Mountain Summer Training Course w malowniczym Andermatt w Szwajcarii.

W 2001 roku rozpoczął swoją zawodową służbę wojskową. Swoje pierwsze kroki stawiał w Zamościu, a następnie przeniósł się do 25 Brygady Kawalerii Powietrznej im. Księcia Józefa Poniatowskiego w Leźnicy Wielkiej. Od sierpnia 2008 roku zajmował stanowisko szefa sekcji rozpoznania w 1 batalionie. Daniel Ambroziński miał na swoim koncie dwie ważne misje zagraniczne. Po raz pierwszy brał udział w VI zmianie Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku, a jego kolejna misja to Afganistan, gdzie w ramach V zmiany PKW pełnił funkcję specjalisty w Zespole Doradczo-Łącznikowym (OMLT) stacjonującym w bazie Vulcan w Ghazni.

Jego życie tragicznie zakończyło się 10 sierpnia 2009 roku, kiedy zginął w zasadzce pod Usman Khel w dystrykcie Adżiristan w prowincji Ghazni, będąc pierwszym poległym żołnierzem V zmiany tej misji. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Krzyża Wojskowego oraz Gwiazdą Afganistanu przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, a także awansowany przez ministra obrony narodowej Bogdana Klicha na stopień kapitana. Pozostawił po sobie córeczkę Marysię oraz żonę Natalię, które mieszkały w ich rodzinnym domu w Jarocinie.

Pogrzeb

Ciało porucznika Daniela Ambrozińskiego zostało przetransportowane z niemieckiego Ramstein do Polski, do jego macierzystej jednostki w Leźnicy Wielkiej, w dniu 16 sierpnia 2009 roku przy użyciu samolotu CASA. Ceremonia na lotnisku wojskowym zgromadziła rodzinę poległego, a także wielu ważnych wojskowych dowódców, w tym gen. broni Waldemara Skrzypczaka oraz gen. bryg. Dariusza Wrońskiego. Trumna z ciałem, przykryta polską flagą, została wyniesiona z samolotu w asyście kompanii honorowej i złożona na katafalku podczas modlitwy, którą poprowadził ks. kapelan Wiesław Okoń.

18 sierpnia 2009 roku odbył się pogrzeb w Jarocinie, gdzie w kościele pw. św. Antoniego Padewskiego msza w intencji zmarłego została odprawiona przez biskupa polowego WP Tadeusza Płoskiego. W uroczystości uczestniczyli między innymi prezes Rady Ministrów Donald Tusk, minister obrony narodowej Bogdan Klich oraz szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego Aleksander Szczygło. Nad grobem odczytano list prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego:

„Żadne słowa nie są w stanie złagodzić straty, jaką jest śmierć bliskiej osoby. Pamiętajmy jednak, że sensem służby żołnierza jest poświęcanie się dla innych. Kapitan Daniel Ambroziński próbował uratować życie kolegom i podwładnym, eliminując strzelającego do nich przeciwnika. Niestety nie udało mu się uchronić siebie. Poświęcenie i niezaprzeczalne męstwo, jakim się wykazał, zasługują na ogromny podziw, szacunek i powszechną wdzięczność. Nie ma większej ofiary, niż oddać za kogoś życie. Jestem głęboko przekonany, że ofiara ta nie zostanie zapomniana.”

W trakcie ceremonii, premier Donald Tusk zwrócił się bezpośrednio do zmarłego:

„Panie kapitanie, jesteśmy tu dziś z tobą i twoimi najbliższymi. W wielu domach Polacy myślą co zrobiłeś i jak zginąłeś. Ciepłe, serdeczne myśli krążą wokół twojej rodziny. Dziś o tobie pamiętają też twoi koledzy. Myślą o tobie i wierzą, że będziesz z góry ich pilnował, by nie musieli dołączyć do ciebie. Żegna ciebie bohatera cała ojczyzna. Panie kapitanie wszyscy chylą nisko czoła przed tobą. Zaczynasz swoją ostatnią misję. Żegnaj bo wiem, że tam jesteś.”

Odznaczenia i wyróżnienia

Daniel Ambroziński, znany ze swojego poświęcenia i odwagi, został uhonorowany licznymi odznaczeniami i wyróżnieniami, które podkreślają jego zasługi dla kraju.

• Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Wojskowego – 2009, pośmiertnie,
• Gwiazda Afganistanu – 2009, pośmiertnie,
• Gwiazda Iraku – 2009, pośmiertnie,
• wpis do Księgi Honorowej Wojska Polskiego – 2010, pośmiertnie,
• Medal NATO za misję ISAF – 2009, pośmiertnie.

Reperkusje śmierci

Śmierć Daniela Ambrozińskiego podczas misji w Afganistanie wstrząsnęła społeczeństwem i wywołała szereg głębokich reakcji, zarówno wśród żołnierzy, jak i w kręgach politycznych. Wydarzenie to stało się także impulsem do publicznych krytyk wobec rządzących. Na ceremonii pożegnalnej, która odbyła się 16 sierpnia 2009 roku na lotnisku w Leźnicy Wielkiej, głos zabrał dowódca wojsk lądowych, gen. broni Waldemar Skrzypczak.

W swoim przemówieniu gen. Skrzypczak wyraził głośno zaniepokojenie brakiem odpowiedniego sprzętu dla żołnierzy, pytając: „Dlaczego dopiero trzeba było śmierci kpt. Ambrozińskiego, by pomyślano o lepszym wyposażeniu i uzbrojeniu żołnierzy?” Tymi słowami odprzył dyskusję na temat warunków, w jakich polscy żołnierze wykonywali swoje zadania.

Podzielił się także frustracjami związanymi z niewystarczającą reakcją na potrzeby wojska, stwierdzając: „Moi podwładni zrobili wszystko, aby nasze wojsko było dobrze wyposażone. Nie zawsze nasz głos znalazł zrozumienie u tych, którzy powinni to zrozumieć jako rzecz oczywistą.” Wypowiedzi dowódcy podkreśliły wagę wymogów operacyjnych i realiów, w jakich działali jego żołnierze, oraz potrzebę słuchania ich opinii.

Podkreślił również, że „To my wiemy czym mamy walczyć i chcemy, żeby nas słuchano.” Zwrócił uwagę na to, że „Zabrano nam kompetencje, zostawiając odpowiedzialność.” W obliczu rosnących napięć i kontrowersji dotyczących funkcjonowania administracji wojskowej, jego słowa wywołały szereg reakcji w rządzie.

29 sierpnia 2009 roku gen. Skrzypczak oddał się do dyspozycji prezydenta, a dwa dni później podjął decyzję o rezygnacji ze stanowiska, co spowodowane było poważnymi kontrowersjami oraz jego krytyką wobec zarządzania siłami zbrojnymi. Jego ekspresyjna krytyka oraz otwarte podniesienie kwestii takich jak regulacje wojskowe, które według niego nie odpowiadały realiom pola bitwy, stanowiły istotny punkt zwrotny w dyskusji o bezpieczeństwie i wsparciu dla polskich żołnierzy.

---

Oceń: Daniel Ambroziński

---