Kazimierz Kieszniewski

Wojsko i służby mundurowe

Kazimierz Aleksander Kieszniewski, urodzony 26 lutego 1886 roku w Skierniewicach, to postać o bogatej historii, która zapisała się w annałach Wojska Polskiego. Zmarł 20 października 1962 roku w Pwllheli w Walii.

Był on pułkownikiem uzbrojenia oraz inżynierem, który wniósł znaczący wkład w rozwój sił zbrojnych w swoim kraju.

Życiorys

Kazimierz Aleksander Kieszniewski przyszedł na świat 26 lutego 1886 roku w Skierniewicach. Po ukończeniu edukacji uzyskał tytuł inżyniera. W młodości zaangażował się w aktywności Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), a od 1909 roku był liderem Związku Walki Czynnej w Borysławiu.

W miarę wybuchu I wojny światowej, podjął decyzję o przystąpieniu do Legionów Polskich, gdzie pełnił służbę w 1 pułku artylerii jako porucznik. Po zakończeniu wojny, w 1918 roku, Polska odzyskała niepodległość, a Kieszniewski został włączony do Wojska Polskiego. Tu awansował do rangi podpułkownika artylerii, a później uzyskał stopień pułkownika uzbrojenia z datą senioratu 1 czerwca 1919 roku.

W latach dwudziestych objął stanowisko szefa Departamentu Broni. Wkrótce został przeniesiony do kadry oficerów artylerii. W latach 1923-1924, jako oficer Okręgowego Zakładu Uzbrojenia I, sprawował funkcję inspektora amunicji w Departamencie III Artylerii i Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych. 1 kwietnia 1927 roku powierzone mu zostały obowiązki szefa Departamentu Uzbrojenia w Warszawie. 14 lipca tego samego roku otrzymał formalną nominację na to stanowisko.

W dniu 1 grudnia 1930 roku został zwolniony z zajmowanej pozycji, a jego osoba została przekazana do dyspozycji I wiceministra spraw wojskowych oraz szefa Administracji Armii. Od 1 lipca 1934 roku piastował stanowisko zastępcy przewodniczącego Oficerskiego Trybunału Orzekającego. W połowie 1935 roku obejmując funkcję sekretarza Komitetu do Spraw Uzbrojenia i Sprzętu (KSUS), kontynuował swoją służbę wojskową.

Podczas II wojny światowej, w dniu 16 grudnia 1941 roku, przebywał w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza, z którego został przeniesiony do Stacji Zbornej Oficerów Rothesay, miejsce znane jako „Wyspa Wężów”. Po wojnie, od sierpnia 1962 roku mieszkał w polskim osiedlu w Penrhos w Walii. Ostatecznie zmarł 20 października 1962 roku w Pwllheli, gdzie również został pochowany na polskiej kwaterze.

Ordery i odznaczenia

Kazimierz Kieszniewski był wielką postacią, która zdobyła wiele prestiżowych odznaczeń w swoim życiu. Oto lista jego nagród oraz wyróżnień:

  • krzyż niepodległości, przyznany 20 stycznia 1931,
  • krzyż oficerski orderu odrodzenia polski, nadany 2 maja 1922,
  • krzyż walecznych, który otrzymał trzykrotnie,
  • złoty krzyż zasługi, przyznany 10 listopada 1928,
  • krzyż komandorski orderu gwiazdy rumunii, nadany w 1932 roku,
  • brązowy medal zasługi wojskowej, przyznany przez austro-węgry w 1917 roku.

Przypisy

  1. Ewelina Ziomek. Działalność generała brygady Aleksandra Litwinowicza w okresie sprawowania funkcji II wiceministra spraw wojskowych w latach 1936–1939. „Przegląd Zachodniopomorski”. Tom XXIX (LVIII) – z. 2, s. 106, 2014.
  2. Daniel Koreś. Komitet do Spraw Uzbrojenia i Sprzętu a przygotowania Wojska Polskiego do wojny, 1935-1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. Nr 12 (63)/2, s. 104, 2011.
  3. Skany dokumentów. [dostęp 11.08.2018 r.]
  4. Robert Przybylski: Polska zbrojna. Uważam Rze. [dostęp 08.04.2015 r.]
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 07.06.1934 r., s. 149.
  6. Rocznik Oficerski 1932, s. 431.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 1 z 28.01.1931 r., s. 1.
  8. Rocznik Oficerski 1928, s. 439.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 22.07.1927 r., s. 214.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 18 z 15.07.1927 r., s. 200.
  11. Rocznik Oficerski 1924, s. 1244.
  12. Rocznik Oficerski 1924, s. 18, 1233.
  13. Rocznik Oficerski 1923, s. 1363.
  14. Rocznik Oficerski 1923, s. 1351.
  15. Dział ekonomiczny. Gen. Michaelis w „Pocisku”. „Ilustrowany Kurier Codzienny”. Nr 251, s. 7, 16.09.1921 r.
  16. Wiceminister wojny w „Pocisku”. „Ilustrowany Kurier Codzienny”. Nr 253, s. 6, 18.09.1921 r.
  17. Oddział Zw. L. P. – Borysław. „Wola i Czyn”. Nr 9, s. 11, 05.12.1937 r.
  18. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.
  19. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  20. M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 31 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  21. Komenda Stacji Zbornej Oficerów Rothesay. Rozkazy dzienne 1940–1941, Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, sygn. R.8, s. 155.
  22. a b Karolina Grodziska: Polskie groby na cmentarzach w północnej Walii. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2004, s. 232. ISBN 83-88857-87-8.

Oceń: Kazimierz Kieszniewski

★★★★★
Średnia ocena:4.96 Liczba ocen:11