Jerzy Romaniuk

W latach 1963-1968 kontynuował naukę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, której obecnie nadano miano Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina. Jego nauczycielem był wówczas wybitny pianista Zbigniew Drzewiecki. Po uzyskaniu dyplomu Romaniuk doskonalił swoje umiejętności u Jakowa Zaka i Eliso Wirsaładze w Moskiewskim Konserwatorium w latach 1969-1970.

Po powrocie do kraju w 1971 roku, Romaniuk podjął pracę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie jako nauczyciel. W ciągu swojej kariery prowadził wiele kursów mistrzowskich, zarówno w Polsce, jak i za granicą. W 1996 roku uzyskał tytuł profesora, a jego działalność dydaktyczna została uhonorowana licznymi nagrodami przyznawanymi przez rektorów oraz ministra kultury i sztuki.

Pomimo intensywnej pracy dydaktycznej, Jerzy Romaniuk nieprzerwanie rozwijał swoją karierę koncertową. Jego debiut estradowy miał miejsce zaledwie kilka miesięcy po ukończeniu studiów na scenie Filharmonii Narodowej, gdzie zagrał Koncert fortepianowy d-moll Johannesa Brahmsa. Występując w Związku Radzieckim, a także podczas licznych koncertów w Polsce, Romaniuk zyskał reputację wspaniałego interpretatora.

W swoim bogatym repertuarze posiada dzieła najwybitniejszych kompozytorów, takich jak Bach, Beethoven, Brahms, Chopin, Debussy, Gershwin, Haydn, Liszt, Rachmaninow, Scarlatti, Schubert, Szymanowski i wielu innych. Regularnie koncertuje na estradach w Polsce, prowadząc liczne recitale oraz biorąc udział w festiwalach muzycznych.

Jerzy Romaniuk nie tylko występuje, ale również nagrywa swoje koncerty, współpracując z renomowanymi wytwórniami fonograficznymi. Jego prace znajdują się w archiwach i na płytach, a od 1991 roku jest stałym współpracownikiem zespołu fonograficznego „DUX”, co potwierdza jego status jako artysty cenionego na rodzimym rynku muzycznym oraz międzynarodowej scenie.