Teodor Ziomek

Już podczas swoich studiów w Krakowie aktywnie uczestniczył w wystawach, które miały miejsce w latach 1897 i 1899, a jego prace natychmiast zdobyły uznanie i liczne nagrody. Po powrocie do Warszawy w 1905 roku, malarz nie zaprzestał podróżować, zarówno po Polsce, jak i po Europie, aby znaleźć inspiracje do swojej twórczości.

Teodor Ziomek był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” oraz Stowarzyszenia Artystów Odłam, które funkcjonowało w Warszawie w latach 1908-1919. Podjął również współpracę z innymi stowarzyszeniami, takimi jak Pro Arte, Mazovia oraz Koło Marynistów Polskich. Wystawiał swoje dzieła regularnie, między innymi w latach 1905, 1911, 1928 i 1929. Przez dziewięć lat, począwszy od 1908 roku, współpracował jako ilustrator z miesięcznikiem literacko-artystycznym „Sfinks”.

Teodor Ziomek zmarł 31 stycznia 1937 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku mieści się na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze oznaczonej numerem 284 wprost-5-4.

Jako artysta, Teodor Ziomek koncentrował się głównie na pejzażach polskich, często w atmosferze mgły, co można powiązać z wpływami szkoły Jana Stanisławskiego. Malarz wielokrotnie przebywał nad Bałtykiem oraz Morzem Czarnym, gdzie tworzył obrazy przedstawiające morskie wybrzeża oraz sceny związane z tematyką marynistyczną. Wiele jego dzieł znajduje się w polskich muzeach oraz w zbiorach prywatnych.

Warto również zauważyć, że 16 grudnia 1922 roku, w gmachu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, miało miejsce tragiczne wydarzenie - zabójstwo prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Gabriela Narutowicza. Ten dramatyczny moment miał miejsce, gdy prezydent stał przed obrazem Teodora Ziomka pt. Szron.