Kolegiata Najświętszego Serca Pana Jezusa w Skierniewicach

Historia budowy tego obiektu sięga 1982 roku, kiedy to uzyskano pozwolenie na stawianie nowej świątyni. Uroczystego nadania tytułu parafii pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa dokonał 1 czerwca 1985 roku arcybiskup metropolita warszawsko-gnieźnieński, kardynał Józef Glemp, prymas Polski. Pierwszym organizatorem nowo powstałej parafii został ksiądz kanonik Bolesław Stokłosa, który z czasem objął stanowisko proboszcza.

Proces budowy murów świątyni trwał dość długo, ale ostatecznie znaczącym momentem były wydarzenia z 17 marca 2002 roku, kiedy poświęcono cztery dzwony: „Jezus Chrystus”, „Jan Paweł II”, „Alojzy” oraz „Małgorzata Maria”. Kolejnym istotnym punktem w historii tej świątyni było 21 czerwca 2003 roku, kiedy to biskup łowicki Alojzy Orszulik SAC dokonał konsekracji kościoła, nadając mu tytuł kolegiaty, a także powołując przy niej Skierniewicką Kapitułę Kolegiacką. Nominacje dziewięciu kanoników, którzy pełnili funkcje w Kapitule Skierniewickiej, miały miejsce 18 października tego samego roku, a ich uroczysta instalacja odbyła się 2 listopada podczas mszy świętej prowadzonej przez biskupa łowickiego.

W kolegiacie mieszczą się dwie kaplice: jedna poświęcona Matce Bożej Częstochowskiej, a druga Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu. Ta ostatnia została oddana do użytku 16 października 2008 roku przez biskupa łowickiego Andrzeja Dziubę. Stanowi ona wotum dziękczynne za I Diecezjalny Kongres Eucharystyczny. Główną atrakcją jest obraz Jezusa, który delikatnie trzyma dłoń na sercu, umieszczony na ścianie ołtarzowej.

W świątyni można również znaleźć tablicę dedykowaną zamordowanym Polakom na Syberii oraz drugą na filarze, poświęconą wydarzeniom w parafii. Wyróżniającym elementem Kolegiaty są również 33-głosowe organy elektroniczno-pneumatyczne, które zostały zbudowane w 1956 roku przez firmę Klais z Bonn. To wszystko czyni to miejsce nie tylko świątynią, ale i ważnym punktem kulturowym oraz historycznym regionu.