Stanisław Krukowski, urodzony 6 października 1942 roku w Skierniewicach, był wybitną postacią w dziedzinie prawa oraz administracji publicznej w Polsce. Jako prawnik i urzędnik państwowy zyskał szereg osiągnięć, które znacząco wpłynęły na polskie środowisko prawnicze.
Będąc doktorem nauk prawnych, Krukowski angażował się aktywnie w różne inicjatywy, w tym w działalność związkową, gdzie pełnił kluczową rolę jako d działacz NSZZ „Solidarność”. Jego zaangażowanie w tym ruchu odzwierciedlało nie tylko osobisty akt odwagi, ale także determinację w dążeniu do zmian społecznych w Polsce.
W roku 1992 Stanisław Krukowski objął stanowisko podsekretarza stanu w Urzędzie Rady Ministrów, co dowodziło jego wysokiego prestiżu oraz zaufania w obszarze polityki publicznej. Jego praca na rzecz społeczeństwa oraz państwa pozostawiła niezatarte ślady, a jego życie i działalność są wciąż inspiracją dla wielu.
Życiorys
W 1965 roku Stanisław Krukowski ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W 1974 roku obronił doktorat, co było kolejnym krokiem w jego karierze akademickiej. Dodatkowo, po odbyciu aplikacji w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie, zdał egzamin sędziowski w 1967 roku.
Od 1966 do 1992 roku był adiunktem w Instytucie Historii Prawa na WPiA UW. Jego działalność naukowa obejmowała również wykłady na Wydziale Prawa Kanonicznego Akademii Teologii Katolickiej. Jego specjalizacje koncentrowały się na historii prawa oraz prawie konstytucyjnym, zwłaszcza w kontekście okresu międzywojennego. W swoim dorobku ma publikację „Geneza konstytucji z 17 marca 1921 r.” oraz liczne artykuły dotyczące kwestii ustrojowych.
Od września 1980 roku Krukowski był aktywnym członkiem NSZZ „Solidarność”, a jednocześnie współzałożycielem struktury tego związku na Uniwersytecie Warszawskim. Jego zaangażowanie w działalność związkową doprowadziło do przynależności do zarządu Regionu „Mazowsze” oraz do roli delegata na I Krajowy Zjazd Delegatów „Solidarności”. Współpracował także z ugrupowaniami centroprawicowymi.
W latach 1992-1992 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Urzędzie Rady Ministrów, a również współtworzył projekt Konstytucji RP, który był inicjatywą „Solidarności”. W życiu prywatnym był żonaty i wychował trzy córki. Zmarł po krótkiej chorobie 10 listopada 1996 roku.
W 2007 roku, pośmiertnie, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, co stanowi uznanie jego zasług i działalności na rzecz Polski.
Przypisy
- a b Piotr Winczorek: Stanisław Krukowski (1942–1996). Rzeczpospolita, 12.11.1996 r. [dostęp 01.05.2020 r.]
- Konstytucja opozycji. Gazeta Wyborcza, 12.07.1994 r. [dostęp 01.05.2020 r.]
- Wykaz osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. [dostęp 01.05.2020 r.]
- a b Biogram na stronie Biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego. bj.uj.edu.pl. [dostęp 01.05.2020 r.]
- M.P. z 2007 r. nr 44, poz. 515
- Barszcz 2014, s. 352.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Andrzej Wach | Monika Mularczyk | Jerzy Paramonow | Edward Czesław Muszalski | Jan Zakrzewski (dziennikarz) | Jerzy Lechowski (dziennikarz)Oceń: Stanisław Krukowski